Er was eens….(begint spannend hè).

Halve-Oetel-2Er was eens een Oetels die na 22 jaar aan de rest van de Oetels vertelde dat hij het eigenlijk wel genoeg vond zo. Hij werd een dagje ouder, zijn geest was scherp en zijn lichaam nog zeer fit maar toch…..
Hij had zich 22 jaar met hart en ziel ingezet voor onze mooie club maar hij zag ook dat hij niet alles meer mee kon doen, niet alle verwachtingen meer kon waarmaken (dacht ie, red). En nee, halve Oetels bestaan immers niet. Of je doet mee of je doet niet mee was zijn redenering.

Ho, ho….zeiden de Oetels; “dat maken wij zelf nog wel uit of je weg gaat of niet”. Er werd uitgebreid over vergaderd en nog een paar biertjes over gedronken. Het kon niet zo zijn dat je er zomaar eruit stapte. Een Oetel ben je voor het leven. Dus als halve Oetels niet bestaan wordt het gewoonweg tijd dat ze er komen. Zogezegd, zo gedaan. De Oetel in kwestie werd vertelt dat hij misschien wel weg wilde maar dat dat niet mocht van de andere Oetels, na 22 jaar ga je niet zomaar weg. Weet je wat jij wordt, de 1e halve Oetel. Niet de lasten wel de lusten, dat heb je wel verdiend.

Tijdens de viering van zijn 22 jaar bestaan als Oetel en een fantastisch verzorgd diner werd hem het beeld uitgereikt van de halve Oetel.

 Halve-Oetel

P.S. Wat we hem overigens nog niet verteld hebben is dat hij wel na de pauze van het Oetelkonzert moet nokken. Want halve Oetels mogen ook maar naar halve Oetelkonzerten gaan.